Hejka.
Dziś taki post bardziej szczerszy, może coś bardziej o mnie.
Od czasu kiedy założyłam tego bloga dużo się zmieniło...tematyka...liczby czytających...ale w szczególności ja. Od dawna zastanawiam się co tak naprawdę chcę robić, czy to co robię teraz jest dobre, właściwe...Przy takim myśleniu uświadamiacie sobie jaką wartością jesteście samymi dla siebie. Nie sądziłam że te wszystkie rzeczy, które nagromadziły się w ostatnim czasie aż tak bardzo wpłyną na to jaka jestem teraz. Zdaję sobie sprawę że mojego bloga czytają i ci młodsi i ci starsi i wiem też że to co teraz mówię może być bez sensu, bo taka starsza osoba zazwyczaj wie już kim jest do czego dąży i nie musi zastanawiać się nad takimi błahostkami. Naprawdę z ręką na sercu takim osobom zazdroszczę. Teraz u mnie nastąpiła taka jakby przemiana. Wydaje mi się że nie jestem tym człowiekiem, którym byłam do niedawna. Czyli optymistką, która robi wszystko aby jej się udało...Nie tą osobą, która walczy o różne rzeczy, nie obchodzące tej drugiej osoby...Ona uważa że robi wszystko jak należy, ale nie zauważa że takie rzeczy jak przyjaźń, zaufanie i szacunek może zniszczyć w naprawdę krótkim czasie.
Kim jestem teraz? Realistką. Patrzę na wszystko i z tej dobrej i złej perspektywy, bo nie chcę aby weszło to na pesymizm. Widzę swoje wcześniejsze błędy i staram się je poprawić. Walczę tylko o to, o co naprawdę można...np. o siebie. Wiem jakim jestem człowiekiem i w krótkim czasie poznałam swoją wartość. Myślicie że to niemożliwe? A jednak. Po prostu usiądźcie, włączcie muzykę i pomyślcie. Od życia można się wiele nauczyć i z wiekiem wszystko co zrobiliście do tej pory będzie bardzo odczuwalne.
No cóż...To moje ostatnie przemyślenie. Może nie trafiłam dokładnie z nazwą tego posta, ale ogólnie jestem bardzo zadowolona. NIE ZGUBCIE SIEBIE! <-- To taka rada.
Do zobaczenia w kolejnym poście.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz